Ab-ı NaFi (Mercan Dede)

Önceden ben tektim öncesinde bir melektim
Hep önümde bir şua ve nurdu var olan bebektim
Her tarafta tarlalar var hep çiçekli ben de ektim
Artık suları beklemek gerekti benim için
Düşman edinip düşman olmamak gerekti bunun için
Ben köstebektim yoktum ortalarda yurdum yerdi
Ve saklanırdım en derinde katlanırdım herbi derde
Ve herbi çileye, yeryüzündeyim güneş de benle
Kamaştı gözlerim bu bedenim hep savaştı
Gölgemin arkasında görkemim kaldı
Ben bi kuştum artık, güneşle arama perde
Geceyle aramız iyiydi bence
Kanatlarımdı rüzgar bu gönlümdeyse aşk var
Akılsa donmuş
Bir yunustum buz tutan denizlerin dibinde suskun
Oltalar ve ağlar birer mayın gibi
Bir çığlık duydum sanki yapmayın demiş gibi deniz de ağlar
Ben bir okyanustum şimdi yağmur oldum orman oldum
Bir kuş oldum akrep oldum oğlak oldum yaprak oldum insan oldum
Ben de yandım, ben de ağladım bi boşluktaydım
Ve ben de toprak oldum