Türkiyeye izine gelmiştik ananemin kocaman evi evin arkasında da küçük bi kulübesi vardı orası benimdi her türkiyeye geldigimde orda yalnız kalırdım geceleri karanlıgın içinde kaybolur giderdi 17 yaşındaydım hastalıgımın son günüydü bende akşam oldugu için abdest almaya erindim köy yeri naparsın.gece yatmaya yerime gittim sonra babam beni çagırdı ipekk ipekk diye bagırıyordu hemen ayaga kalktım ve bişey beni tuttugu gibi duvara çarptı noldugunu anlayamadım hiç birşeye benzemiyordu yüzü yoktu ufacık bişeydi bogazımı sıkmaya başladı ölüyordum sanki can haliyle kendimi bagıra bagıra dışarı attım arkamdan geliyodu ben merdivenleren çıkıp eve girdim karşımda annem vardı bana geri gidip yatmamı söylüyodu o kadar tuhaf konuşuyorduki korkum daha da arttı sonra yüzüne baktım aklım başıma geldi 3 harflilerle ilgili bi dua biliyordum annem ögretmişti yüzüne okudum ve kayboldu annem degildi. Derken diger odadan babam çıktı ama bu gerçek babamdı sabaha kadar benimle oturdular şimdi yine türkiyedeyim ve o kulübede yine yalnız yatıyorum o gün hatalıydım biliyorum şimdi içim rahat siz siz olun sakın CENABET KALMAYIN belki birgün sizinde peşinize düşErler ister inanın ister inanmayın bende daha ne gerçekler var anlatsam aklınız kaçar
Konu: Abdest Almayı Ertelemeyin 
son günümdü felan
