İster İnan İster İnanma serbestsin.
Misafir cinler
Çok güzel bir gündü en sevdigim arkadaslarimi evime çagirmistim. Beraber çay içeriz oturup dertlesiriz diye düsünmüstüm. Beklemeye basladim. Tabi bos durmuyordum müzik dinliyor günün keyfini çikariyordum. Olacaklardan habersizdim her zamanki ki gibi fondaki müzik her ne kadar hareketlide olsa içimde birseyler oluyordu. Gündüzdü ama karanliklar hissediyordum. Kapi çalindiginda korkmadim desem yalan olur.
Gelenler onlardi arkadaslarim en sonunda geldiniz diyip eve konuk ettim onlari bir kenara oturdular gülüp egleniriz diye gelmislerdi ama suskunlardi. Konusturmak için çok çalistim ama çabasizdi.
Içecegimiz bir bardak çayin bizi neselendirebilecegini düsünüp oradan çay getirmek üzere ayrildim. Garipti çünkü birbirleriyle bile konusmuyordu. Içimi tarifsiz duygular kapladi neler oluyordu acaba.
Yanlarina çaylarla geldigimde ikisi birden bana öyle bir baktilar ki gözlerinde nefret vardi. Havayi dagitmak istedim yine sustular.
Tam o esnada arkadasim çayini upuzun tirnaklariyla karistirmaya basladi. Tirnaklar gördügüm an kaynar sular bosandi. Korkuyordum nasil uzaklasabilirdim...
(Cinler insan kiligina girdiklerinde ya tirnaklari uzun olur yada vücutlarinin bir bölümü farkli olur)
Son çirpinislarimdi. Kaçmaliydim tam o esnada bugüne kadar sesine sinir oldugum kapi zili bana en güzel sarkilar gibi gelerek çaldi.
Müsadenizle diyip kapiya yöneldim sessiz durmalari beni korkutmustu ama kapiyi açmak son çaremdi. Kapiya yöneldim kapida abim vardi. Hizla olayi anlattim hadi gidelim çabuk olmaliyiz kaçmaliyiz dedim içerde cinler var.
Nerden anladin dedi.
Kisaca önemsemeyerek uzun tirnaklari vardi dedim. Abim hizla yüksek sesle tirnaklarini gösterip "böylemi" dedi.
Ve o anda bayilmisim sonra geciken arkadaslarim geldiginde beni ayiltilar